We verlaten het gastvrije Duitsland met een bezoek aan Sylt. Het meest noordelijke eiland van Duitsland en wat een feest van een afsluiting.
Je kunt dit eiland alleen met de trein bereiken, zelfs auto’s gaan op de trein. Wij nemen onze fietsen mee en vervoeren ons hiermee over het eiland. We passeren veel exclusieve en veelal rietgedekte woningen, waarvan grotendeels bestemd voor vakantiegangers. Voor ons siert Sylt zich door zijn hoge duinen, witte stranden met de blauw-witte strandkoffers en heide. In het dorp Kampen gaan we het strand op en lopen enkele kilometers langs de bekende Roten Kliff, een natuurlijke duinklif en prachtig zachtroze van kleur. Onze laatste dag in Duitsland. Moin Moin!
Hi! Zeggen ze in Denemarken waar we de dag na Sylt aankomen. Hier gaan we niet alleen een landgrens over. De grens tot de welbekende camping neemt plaats voor een onbegrensde shelter. In Denemarken een heel bekende overnachtingsmogelijkheid, midden in de natuur en nagenoeg zonder voorzieningen. In de meeste kun je gratis overnachten. We hebben wel eerder wildgekampeerd, maar overnachten in zo’n shelter is nieuw voor ons en in Denemarken heb je ontzettend veel van deze houten blokhutten. Via de app https://apps.apple.com/nl/app/shelter/id626652345 kun je de locatie van alle shelters in Denemarken vinden en welke voorzieningen de shelter biedt. Veelal is er een waterpunt en soms ook een eenvoudig toilet. Wij hebben er bijna elke nacht in geslapen. Heerlijk dat buitenleven.
Naast de shelters typeert Denemarken zich door een prachtig duinlandschap en overal zie je delfde witte kerken, waar we vaak onze lunch nuttigen. Zwarte huizen met mos sedum daken vallen compleet weg in de natuur. We kijken onze ogen uit. Ook naar de ondergrond, die op deze route grotendeels onverhard en uit gravel bestaat. Goed voor de conditie in elk geval.
Ook in Denemarken fietsen we door zeer bijzondere dorpen met huizen gebouwd voor 1800. Ze zien er goed onderhouden uit en het geeft een dorp meteen karakter. Ribe is zo’n dorp. In Esbjerg zien we de bekende 4 witte mannen (Mann am See), een 9 meter hoog beeldhouwwerk van 4 mannen die uitkijken over zee. Een paar dagen later treffen we onze lieve vrienden Arie en Marjan, waar we 3 dagen ontzettend gezellig mee optrekken. Waardevolle momenten.
Bijna vanzelfsprekend zou je zeggen dat je langs de kustroute ook vuurtorens ziet. Of het vanzelfsprekend is weten we niet, maar ze zijn er wel en ze zijn ook heel bijzonder. In Rubjerg ploeteren we een half uur omhoog door het rulle zand om bij de vuurtoren te komen, wat de moeite waard was. Sommigen kun je beklimmen en ze verschillen onderweg ook van kleur. Witte, zachtgele en rode vuurtorens; bijzonder om er langs te fietsen elke keer. Het geeft een ultiem beeld van eiland, kust en schoonheid.
In Thyborøn bezoeken we het ijssculpturen museum. Het is er -12 graden en de sculpturen wisselen een paar keer per jaar van thema.
Doordat we veel in shelters overnachten, betekent ook dat we minder lokale mensen ontmoeten. We zoeken hierin nog een evenwicht naar het leven waar we zo van houden door in het wild te kamperen en het opzoeken of overnachten bij lokalen om zo ook meer over het land of hun regio te leren kennen.
Dus hier beginnen we Zweden mee. Vanuit Frederikshavn komen we, na een boottocht van 3 en een half uur, aan in Gotenburg. Via warmshowers komen we in contact met Mia, zij is bereid haar appartement met ons te delen voor 2 dagen. Ze deelt niet alleen de woonkamer met ons, maar ook ontzettend veel reisverhalen en informatie over haar vaderland. Daarnaast spreken we volop over elkaars reiservaringen, reisspullen en krijgen we uitgebreide informatie over de stad Gotenburg. Na 2 dagen Gotenburg ontdekt te hebben, gaan we verder door Zweden.
Wat ons in Zweden meteen opvalt is dat het rotsachtig is en dat het heuvelt. Daarnaast vult het landschap zich met houten huizen; overal zie je ze verspreid tegen de rotsen aangebouwd. In het begin van de route zien we veel witte houten huizen, maar verder langs de route zijn ze in vele andere kleuren te zien. We fietsen van eiland naar eiland, allen even rotsachtig en we klimmen eindelijk weer. Best pittig, maar zo mooi.
En we kamperen hier in het wild. Het allemansrecht is in Zweden van toepassing, waardoor wildkamperen voor een nacht is toegestaan zolang je niemand tot last bent en alles netjes achterlaat. Het is voor ons soms even zoeken of het stuk land een bezit is van iemand met veel hectare grond. In dit geval is toestemming van de eigenaar nodig. Meestal lukt het ons om een vrije plek in de natuur te vinden. Eén keer vragen we toestemming en ook dat was geen probleem om een nacht de tent op te slaan. Moet je je voorstellen dat we toestemming vroegen terwijl we het huis van de eigenaar niet eens konden zien.
Zweden ervaren wij als een land wat enorm verzorgd erbij staat, alle tuinen zijn gemaaid en het is er stil en de lucht is schoon. Verzorgd, schoon en stil….of zijn deze mensen gewoon aan het werk?